radiocarbondatering
Radiocarbondatering is een analysemethode om de ouderdom van organisch materiaal vast te stellen door de hoeveelheid koolstof-14 (C-14) te meten en die te vergelijken met stabiele koolstofisotopen (C-12 en C-13). Koolstof-14 ontstaat in de bovenlaag van de aardatmosfeer door kosmische straling en wordt via fotosynthese door levende organismen in het biologische koolstofreservoir opgenomen. Wanneer een organisme sterft, stopt de aanvoer van C-14 en vervalt het radioactief naar stikstof-14 met een halveringstijd van circa 5730 jaar. De verhouding C-14/C-12 neemt daardoor af en levert een schatting op van de tijd die is verstreken sinds de dood.
Het resultaat wordt uitgedrukt in radiocarbon years en moet worden gekalibreerd naar kalenderjaren vanwege variaties in
Er zijn twee hoofdmethoden: (1) AMS (accelerator mass spectrometry), dat individuele C-14-atomen telt en kleine monsters
Het bereik ligt meestal tot ongeveer 50.000 jaar; voor oudere monsters geldt grotere onzekerheid en kalibratie
Radiocarbondatering wordt veel toegepast in archeologie, paleoekologie en geologie. Resultaten worden gerapporteerd met calibratie en onzekerheden