lotusbladen

Lotusbladen zijn de grote ronde bladeren van Nelumbo nucifera, de plant die algemeen bekendstaat als de lotusbloem. Ze groeien op lange stelen die uit het water omhoog rijzen en drijven op het oppervlak van ondiep zoet water. Het blad heeft doorgaans een diameter tot circa 60 centimeter en is peltaat, wat betekent dat de bladsteel centraal aan de onderzijde van het blad is bevestigd.

Het oppervlak van een lotusblad is glanzend groen en heeft een waxachtige, waterafstotende laag. Door micro- en nanostructuren heffen water en vuil zich op en rollen ze als druppels van het blad af, waardoor het blad zelfreinigend kan lijken. De onderkant van het blad kan purperachtig of roodachtig zijn. De bladeren staan vaak vlak of licht op het wateroppervlak en worden ondersteund door lange stelen.

Nederlandse en Aziatische moerassen, vijvers en rivieren vormen de natuurlijke habitat van lotusbladen. De plant geeft de voorkeur aan warmere klimaten en veel zon, en groeit in voedselrijke, natte bodems. Ze wordt wereldwijd gekweekt in waterpartijen en tuinen.

Toepassingen en cultuur: in de Aziatische keuken worden lotusbladeren gebruikt om voedsel te wikkelen of te stomen, wat aroma en geur aan het gerecht kan geven. In traditionele geneeskunde komen vermeldingen voor van lotus, maar wetenschappelijk bewijs voor medicinale effecten is beperkt. Cultureel zijn lotus en lotusbladeren een symbool van zuivering en spirituele reinheid in meerdere oosterse tradities.

Vergelijkend met waterlelies behoort Nelumbo nucifera tot een andere familie en onderscheidt zich door de peltate bladplaatsing en de kenmerkende bladoppervlakte.