laserbehandeling

Laserbehandeling, in het Nederlands vaak aangeduid als lasertherapie, verwijst naar een medische of cosmetische behandeling waarbij een geconcentreerde straal licht met een specifieke golflengte wordt gebruikt om weefsel te snijden, te verdampen, te coaguleren of te verwijderen.

De werking berust op de interactie tussen de laserstraal en het doelweefsel. Door de juiste golflengte, pulslengte en energie kan de laser selectief reageren op bepaalde chromoforen zoals water, pigment of bloed, waardoor nauwkeurig werk mogelijk is met beperkt omliggend letsel. Er bestaan diverse lasertypes, waaronder CO2-, Nd:YAG- en excimer-lasers, elk met kenmerken die geschikt zijn voor verschillende klinische toepassingen.

Toepassingen bevinden zich op meerdere gebieden. In de oogheelkunde wordt lasers gebruikt voor refractiechirurgie om de cornea te modelleren. In de dermatologie worden lasers ingezet voor huidverbetering, het verwijderen van pigmentvlekken en tatoeages, littekenvermindering en oppervlakkige resurfacing. In de tandheelkunde worden lasers gebruikt bij zachte weefseloperaties en parodontale behandelingen. Daarnaast worden lasers toegepast in keel-neus-oorchirurgie en in sommige oncologische behandelingen als aanvullende fotothermische therapie; ook in de urologie wordt voor bepaalde procedures laser gebruikt ter fragmentatie van stenen.

Voordelen van laserbehandelingen zijn onder meer hoge precisie, minder invasiviteit, geringere bloedingsneiging en kortere hersteltijden. Mogelijke bijwerkingen zijn pijn, roodheid, zwelling, tijdelijke pigmentveranderingen of littekenvorming. Zeldzame maar ernstige risico's bestaan, zoals beschadiging van aangrenzende weefsels. Veiligheidsmaatregelen, oogbescherming en vakbekwaamheid van de behandelaar zijn essentieel.

Voorafgaand advies is gebruikelijk om geschiktheid en verwachtingskaders te bepalen. Een lokale verdoving kan worden toegepast, en na de behandeling is vaak zonbescherming en follow-up advies nodig.

---