kortetermijnwerkgeheugen

Kortetermijnwerkgeheugen is een concept uit de cognitieve psychologie dat verwijst naar de tijdelijke opslag en gelijktijdige verwerking van informatie die nodig is voor dagelijkse cognitieve taken, zoals luisteren, spreken, lezen en probleemoplossing. Het onderscheidt zich van puur geheugen op korte termijn doordat het actief bewerkt en geïntegreerd wordt met bestaande kennis uit het lange termijn geheugen.

De capaciteit van kortetermijnwerkgeheugen is beperkt. Geschat wordt dat mensen ongeveer vier ± één ‘chunks’ kunnen vasthouden tijdens complexe bewerkingen, terwijl eenvoudige informatie soms tot zeven items kan omvatten (deze norm varieert met taak en individuele factoren). De capaciteit hangt samen met aandacht, belasting en vermoeidheid.

In modellen van Baddeley en Hitch maakt kortetermijnwerkgeheugen deel uit van een systeem met meerdere componenten: centrale uitvoerder, fonologische lus, visuospatiaal schetsblok en episodische buffer. De centrale uitvoerder coördineert informatie en bepaalt welke opslag actief blijft; de fonologische lus verwerkt gesproken en gelezen taal; het visuospatiaal schetsblok houdt ruimtelijke en visuele informatie vast; de episodische buffer integreert informatie uit verschillende bronnen en koppelt deze aan lange termijnkennis.

Metingen van kortetermijnwerkgeheugen omvatten bijvoorbeeld digit span (voorwaarts en achterwaarts), operation span en visueel-ruimtelijke spans zoals Corsi-block-tapping. Beperkingen in dit geheugen zijn gerelateerd aan lees- en taalvaardigheden, wiskundige taken, en bij sommige aandoeningen zoals ADHD en veroudering.

Toepassingen en onderzoeksintriges richten zich op hoe ktw-geheugen leerprocessen en informatieverwerking beïnvloedt en hoe interventies het onderhoud en de efficiëntie daarvan kunnen verbeteren.