invoertarieven

Invoertarieven zijn belastingen die geheven worden op goederen wanneer ze een landsgrens passeren. Ze worden doorgaans geheven door de douane bij import en kunnen uitgedrukt worden als een ad valorem-tarief (een percentage van de invoerwaarde) of als een specifiek bedrag per eenheid, meestal gebaseerd op de aard van het product of de eenheidsmaat.

Het doel van invoertarieven is divers: ze leveren inkomsten voor de overheid, dienen als instrument voor het beschermen van binnenlandse industrieën tegen buitenlandse concurrentie, en sturen handelsbeleid. Tarieven beïnvloeden de prijs van geïmporteerde goederen en kunnen zo de relatieve kosten van lokale productie wijzigen.

Soorten invoertarieven omvatten ad valorem-tarieven, specifieke tarrieven en gecombineerde regelingen. Er kunnen ook speciale heffingen bestaan zoals anti-dumpingrechten of wederzijdse subsidieheffingen. Veel landen hanteren bovendien preferentiële tarieven voor handel met leden van vrijhandelsovereenkomsten.

Bij de toepassing bepalen classificatiecodes, oorsprongsregels en de waarde die als basis geldt voor de tariefbepaling. Invoerbelasting wordt vaak berekend over de invoerwaarde inclusief transport en verzekeringskosten (CIF). Daarnaast kan btw bij import van toepassing zijn en accijnzen op bepaalde goederen.

Overheden gebruiken invoertarieven ook als instrument om consumentenprijzen, productie- en investeringsbeslissingen te beïnvloeden. Tarieven kunnen de inflatie beïnvloeden en de internationale handelsrelaties beïnvloeden, wat kan leiden tot handelsconflicten of onderhandelingen.

Internationaal worden invoertarieven beïnvloed door regels van de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Tarieven zijn doorgaans gebonden en kunnen variëren tussen MFN-tarieven en preferente tarieven binnen vrijhandel- en regionale samenwerkingsverbanden. Aanvullende maatregelen zoals antidumping- en beschermingsmaatregelen blijven mogelijk.