inkomstenuitkeringen

Inkomstenuitkeringen zijn overheidsuitkeringen die een deel van of het gehele inkomen vervangen of aanvullen wanneer iemand geen of minder inkomsten kan verwerven door ouderdom, ziekte of arbeidsongeschiktheid, werkloosheid of nabestaanden. Ze vormen een bestanddeel van het sociaal zekerheidsstelsel en hebben tot doel een minimum bestaansniveau te garanderen en armoede te voorkomen.

Inkomensuitkeringen komen in verschillende vormen. Veelvoorkomende categorieën zijn ouderdomsuitkeringen (pensioenen voor ouderen), arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, werkloosheidsuitkeringen en nabestaandenuitkeringen. Sommige uitkeringen zijn universeel, andere zijn afhankelijk van inkomen of vermogen, en de hoogte kan variëren op basis van (eerdere) inkomsten, gezinssituatie en andere factoren. Uitkeringen kunnen tijdelijk of langdurig van aard zijn en kunnen gekoppeld zijn aan herbeoordeling van de situatie.

In de Nederlandse context worden inkomstenuitkeringen beheerd door nationale instellingen zoals UWV (Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen) en SVB (Sociale Verzekeringsbank), die respectievelijk werkloosheids- en arbeidsongeschiktheidsuitkeringen en ouderdoms- en andere sociale uitkeringen uitvoeren. Daarnaast kunnen gemeenten verantwoordelijk zijn voor bepaalde gemeentelijke of aanvullende inkomensondersteuningsregelingen onder wetgeving zoals de Participatiewet. Financiering komt doorgaans uit sociale verzekeringspremies en algemene belastingmiddelen; de hoogte en duur van de uitkeringen worden vastgesteld door wet- en regelgeving en actuarieel beleid.

Zie ook: sociale zekerheid, pensioen, arbeidsongeschiktheid, werkloosheid, nabestaanden.

---