injectietechnieken

Injectietechnieken verwijzen naar methoden om vloeistoffen of geneesmiddelen toe te dienen via een naald- of kathetersysteem, in mensen, dieren of laboratoriumvoorwerpen. Ze worden toegepast in de gezondheidszorg, veterinaire zorg en biomedisch onderzoek. Veelvoorkomende routes zijn intradermale, subcutane, intramusculaire en intraveneuze injecties; daarnaast bestaan regionale technieken zoals zenuwblokkades, epidurale of intrathecale toediening, en intra-articulaire injecties. Sommige methoden worden ook toegepast in oogheelkunde en bij inwendige organen.

Toedieningsmiddelen en apparatuur: spuiten en naalden met verschillende diameter en lengtes, cannulas, infuissystemen en bij sommige toepassingen beeldvormende ondersteuning zoals echografie of fluoroscopie. Voorbereiding omvat aseptische huidreiniging, controle van stof en dosis, evaluatie van allergieën en contra-indicaties, en duidelijke instructies aan de patiënt of het dier.

Techniek en uitvoering: de keuze van de route bepaalt de hoek en diepte van de naald. Intramusculaire injecties worden vaak uitgevoerd bij ongeveer 90 graden, subcutane injecties bij 45 tot 90 graden, en intraveneuze toediening vereist vaak zorgvuldige toegang en aspiratie om ongewenste intraveneuze injectie te voorkomen in sommige protocollen. Regionale technieken en ooginjecties kunnen gespecialiseerde vaardigheden en begeleiding vereisen.

Veiligheid en training: injectietechnieken vereisen professionele training en naleving van richtlijnen voor asepsis, dosering en patiëntveiligheid. Mogelijke complicaties zijn infectie, bloedingen, weefselschade, zenuwletsel en ernstige allergische reacties. Documentatie en kwaliteitszorg, evenals continue bijscholing en, waar relevant, ultrasound- of beeldgestuurde procedures, spelen een belangrijke rol.

In biomedisch onderzoek komen injectietechnieken ook voor bij micro-injectie in cellen of in vivo modellen, bijvoorbeeld voor toediening van reagentia, geneesmiddelen of genetische materialen.