hypomanische

Hypomanie, vaak afgekort als hypomanische toestand, verwijst naar een milde tot matige stemmingsstoornis die deel uitmaakt van het bipolair spectrum. Kenmerkend is een aanhoudende periode van verhoogde, expansieve of prikkelbare stemming, vergezeld van verhoogde energie en activiteit. Deze toestand gaat gepaard met een verlaagde behoefte aan slaap, sneller denken en spreken, en een verhoogd gevoel van eigenwaarde of grandiositeit. Ook kunnen afleidbaarheid en impulsief of risicovol gedrag voorkomen. Voor een hypomanische episode zijn ten minste vier dagen nodig en moet de periode duidelijk verschillend zijn van het normale functioneren.

In vergelijking met een manie is hypomanie minder ernstig: er is meestal geen significante functionele achteruitgang en er treden geen psychotische symptomen op. Toch kan een hypomane periode het dagelijks leven beïnvloeden en leiden tot impulsieve beslissingen, conflicten met anderen of problemen op het werk. Hypomanie komt vooral voor bij bipolaire stoornis type II en kan voorkomen bij cyclothyme stoornis of als onderdeel van een breder bipolair spectrum.

Behandeling richt zich op stemmingstabilisatie en preventie van terugval. Medicatie zoals lithium, valproaat of lamotrigine kan worden ingezet, vaak aangevuld met antipsychotica wanneer nodig. Psychotherapie, zoals cognitieve gedragstherapie of interpersoonlijke en ritme-therapie, kan de stabiliteit vergroten. Leefstijl- en slaapregelmaat spelen een belangrijke ondersteunende rol. Differentiële diagnoses omvatten middelengebruik, hyperthyreoïdie en medicatiebijwerkingen. De prognose varieert en tijdige juiste behandeling kan episodische uitslagen verminderen en stabiliteit bevorderen.