hogereinkomenslanden

Hogereinkomenslanden zijn volgens de Wereldbank landen met een hoog gemiddeld inkomen per hoofd van de bevolking. De classificatie is gebaseerd op het bruto nationaal inkomen per hoofd (GNI per capita) en de drempels worden jaarlijks herzien. In deze categorie bevinden zich landen met een hoge welvaart en een geavanceerde economie, maar de economieën kunnen sterk van elkaar verschillen in structuur en afhankelijkheden.

Kenmerken van hogereinkomenslanden zijn onder andere een grote dienstensector, geavanceerde productie-industrieën, hoge inkomsten per inwoner en sterke publieke instituties. Ze kennen doorgaans een hoge menselijke ontwikkeling, met goede gezondheidszorg, onderwijs en infrastructuur, en een hoog technologisch niveau. Ondanks de algemene welvaart is er vaak sprake van significante binnenlandse variatie in inkomen en welvaart.

Voorbeelden van hogereinkomenslanden zijn onder meer de Verenigde Staten, Canada, Duitsland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Nederland, Zweden, Noorwegen, Zwitserland, Japan, Zuid-Korea, Australië, Nieuw-Zeeland en Singapore. Deze landen spelen doorgaans een grote rol in mondiale handel, investeringen en innovatie.

Uitdagingen omvatten vergrijzing en ongelijkheid, de noodzaak om economische groei duurzaam en klimaatvriendelijk te houden, en de kwetsbaarheid voor internationale schommelingen in handel en financiën. De status als hogergeinkomenland kan wijzigen als economische groei of demografie verandert, aangezien de classificatie regelmatig wordt herzien. Hogereinkomenslanden vormen een kernonderdeel van de wereldeconomie en handel.