gonogomomenten

Gonogomomenten, sometimes written as go/no-go moments, is een term uit de cognitieve psychologie en neurowetenschappen die verwijst naar de momenten waarop iemand moet beslissen of een respons moet worden uitgevoerd (go) of juist moet worden onderdrukt (no-go). In de Nederlandse literatuur beschrijft het de beslissingsknoop in go/no-go-taken die gericht zijn op impulsbeheersing en uitvoeringscontrole.

In een typische go/no-go-taak verschijnen stimuli en moet de deelnemer in reactie op go-stimuli een knop indrukken, terwijl bij no-go-stimuli gevraagd wordt om niet te reageren. Belangrijke meetpunten zijn onder meer commissie-fouten (indrukken bij no-go), missende reacties bij go-trials, en de reaction-tijden op go-trials. Soms worden no-go-signalen kort na een go-signaal getoond of wordt de timing gevarieerd; stop-signal-taken zijn verwant maar vormen een iets ander paradigme.

Neurale basis: succesvolle go/no-go-prestaties vereisen cognitieve controle en inhibitie, vaak met betrokkenheid van voorste hersenstructuren zoals de prefrontale cortex (waaronder de rechter inferieure frontale kwab) en de supplementaire motorische gebieden, ondersteund door basale ganglia. Ontwikkeling, veroudering en klinische condities kunnen gonogomomenten beïnvloeden; zo vertonen mensen met ADHD of middelenmisbruik vaker moeilijkheden bij inhibitie en bij het juist wenkeren van respons.

Kritiek en beperkingen: de interpretatie van inhibitory control uit go/no-go-taaken kan beïnvloed worden door motivatie, taakontwerp en perceptuele eigenschappen; daarom worden deze metingen meestal in combinatie met andere evaluaties gebruikt.

Zie ook: responsinhibitie, uitvoeringsfunctie, go/no-go-taak, stop-signal-taak.