gebruikscontext

Gebruikscontext verwijst naar de omstandigheden waaronder een product of systeem wordt gebruikt. Het omvat de gebruikers, de taken die zij uitvoeren, de hardware en software die zij inzetten, en de fysieke, sociale en organisatorische omgeving waarin het gebruik plaatsvindt. In veel normen voor usability en user experience wordt context of use gezien als alle factoren die van invloed zijn op prestaties, efficiëntie en tevredenheid.

De belangrijkste elementen zijn: gebruikers en doelstellingen; taken en workflow; apparatuur en interfaces; fysieke omgeving (bijv. ruimte, licht, geluid); sociale en organisatorische factoren (rollen, cultuur, governance); en tijds- en contextuele beperkingen zoals beschikbaarheid en regelgeving. Samen bepalen deze elementen welke eisen aan het ontwerp worden gesteld, welke risico’s bestaan en welke gebruiksscenario’s relevant zijn.

Toepassing en methoden: het analyseren van de gebruikscontext gebeurt via veldonderzoek, contextual inquiry, interviews, observatie en task analysis. Uit deze analyses ontstaan persona's, scenario's en realistische use cases die richting geven aan ontwerp en evaluatie. Het begrip context van gebruik is essentieel voor toegankelijkheid, veiligheid en adoptie van technologie, met name in complexe of riskante omgevingen zoals zorg, industrieel beheer en openbare systemen.

Voorbeelden: in medische apparatuur bepaalt de context van gebruik de vereisten voor steriliteit, locatie in het ziekenhuis en workflow-integratie; bij mobiele apps ligt de context vaak buiten, met variërende lichtomstandigheden en one-handed bediening; in productieomgevingen spelen betrouwbaarheid, fouttolerantie en snelle incidentrespons een rol.