eenheidsbereik

Eenheidsbereik is een term uit metrologie en instrumentatie die het bereik aangaf waarop een meetinstrument waarden kan weergeven of registreren in een specifieke meeteenheid. Het geeft aan tussen welke minimum- en maximumwaarde de meting binnen die eenheid kan voorkomen, en vormt samen met de resolutie de reeks waarbinnen de gebruiker betrouwbare resultaten kan verwachten.

Het eenheidsbereik is vaak een afleiding van het meetbereik of het full-scale bereik van het instrument. Het kan per instelling of per bereikstand verschillend zijn, vooral bij instrumenten met meerdere meetbereiken (range-switching). Voor elk bereik worden doorgaans een minimumwaarde, een maximumwaarde en een bijbehorende resolutie genoemd. De nauwkeurigheid van de meting is meestal uitgedrukt als een percentage van het volledige bereik of als een vaste fout, en kan variëren afhankelijk van het gekozen bereik.

Bij instrumenten met meerdere bereiken bepaalt de gebruiker het geschikteste bereik door de waargenomen waarde in relatie tot het beschikbare eenheidsbereik te plaatsen. Een juiste keuze verhoogt de resolutie en verlaagt de relatieve meetfout. Onjuiste bereikinstellingen kunnen leiden tot verminderde precisie of clipping van signalen.

Voorbeelden zijn digitale multimeters met bereiken zoals 0–200 mV, 0–2 V, 0–20 V, enzovoort, of temperatuursensoren die verschillende temperatuurreeksen ondersteunen. Het begrip dient niet verward te worden met de algemene meetwaarde; het is specifiek de dimensie van de weergegeven of geregistreerde waarden binnen een bepaald eenheidskader.