confereren

Confereren is een Nederlands werkwoord met two hoofdbetekenissen die in formele en academische taal opduiken. Het verwijst naar het raadplegen of beraadslagen met anderen, en naar het verlenen of toekennen van een titel, graad of eretitel in een officiële ceremonie. De term is afgeleid van het Latijnse conferre, met de Franse vorm conférer, en heeft daarmee een lange, formele traditie in het taalgebruik.

In de eerste betekenis gaat confereren over het bijeenbrengen van meningen en advies voordat een besluit wordt genomen. Het wordt vaak gebruikt met het voorzetsel met, en soms ook over in de betekenis van beraadslagen over een onderwerp. Voorbeelden zijn zulk soort zinnen als: de commissie conferreerde met de belanghebbenden voordat zij een aanbeveling deed, of de juristen confereren met elkaar over de interpretatie van de clausule. Deze betekenis komt veel voor in juridische, beleidsmatige en academische contexten.

In de tweede betekenis gaat confereren over het toekennen of verlenen van een graad, titel of eretitel tijdens een formele ceremonie. In die context wordt gesproken van het geconfereerd krijgen van een graad of waardering. In modern gebruik wordt voor dit idee vaak ook gewoon de termen toekennen of verlenen gebruikt, maar formele literatuur of ceremoniële teksten kan nog steeds het werkwoord confereren en het participium geconfereerd tegenkomen.

Onderhoud en nuances: confereren is informeel gesproken taal nauwelijks, maar in formele registers blijft het gangbaar. Het woord deelt zijn oorsprong met verwante woorden als conferentie (de bijeenkomst) en conferring (tz. de handeling van het confereren) en blijft een aanduiding voor zorgvuldige, gezamenlijke besluitvorming of ceremonieel toekennen.