bodemverzilting

Bodemverzilting is het ophopen en ophouden van oplosbare zouten in de bodem tot niveaus die de groei van planten kunnen belemmeren. Het komt vooral voor in droge of klimaat-rijke gebieden, aan de kust en bij systemen waar veel irrigatiewater wordt gebruikt. Verzilting kan voorkomen in de wortelzone en kan zich langzaam uitbreiden door processen als verdamping, capillaire stijging van zouten uit diepere lagen en onjuiste waterbalans.

De belangrijkste oorzaken zijn natuurlijke factoren zoals een droog klimaat en ondergrond met een hoog zoutgehalte, en menselijke factoren zoals irrigatie met water met een hoog zoutgehalte, inadequate drainage en onjuiste bemesting. Bij irrigatie kan verdamping zouten naar boven halen, terwijl een ontoereikende drainage ervoor zorgt dat zout in de bovenste lagen blijft of zich ophoopt. Ook langdurig gebruik van zout- of minerale meststoffen kan bijdragen aan verzilting.

Diagnose en kenmerken omvatten metingen van het zoutgehalte van de bodem en de wortelzone, bijvoorbeeld de elektrische geleidbaarheid (EC) van de vochtige bodem, en indicatoren zoals vertraagde plantengroei, verkleuring en verminderd wateropnamevermogen. In sodische of verzilte bodems kunnen ook de structuur en waterdoorlatendheid verslechteren. Relevante termen zijn EC-waarde en de verhouding tussen natrium en andere kationen, zoals SAR of ESP.

Beheer en preventie richten zich op drainage en leeching van zout stagnatie, gebruik van irrigatiewater met lagere zoutconcentratie, tijdige irrigatieplanning en gewaskeuze die toleranter is aan zout. In sodische bodems kan verzading worden aangepakt met bodemverbeteraars zoals gips en sanering van de bodemstructuur, evenals regelmatige monitoring van EC en bodemvocht.