beencompressie

Beencompressie verwijst naar het toepassen van externe druk op het onderbeen en de voet om de veneuze terugvoer te verbeteren en oedeem te verminderen. Dit wordt doorgaans bereikt met compressiekousen, -bandages of hulpmiddelen zoals pneumatische compressieapparaten. De druk is meestal het hoogst aan de enkel en loopt geleidelijk af naar boven het been, waardoor een gradient ontstaat die de bloedstroom naar het hart ondersteunt.

Compressie kan verschillende functies vervullen. Het ondersteunt de bloedcirculatie bij verhoogde veneuze druk, vermindert stuwing en vochtophoping in het been en stimuleert de lymfedrainage. Het wordt toegepast bij aandoeningen zoals chronische veneuze insufficiëntie, oedeem, varicose venen, venieuze ulcera en posttrombotisch syndroom. Ook kan het preventief worden aanbevolen bij immobiliteit of na bepaalde operaties om trombose te voorkomen.

Er bestaan verschillende vormen en compressieniveaus. Compressiekousen zijn verkrijgbaar in lengtes zoals kuit- of dijlengte, en in klassen die aangeven hoeveel druk ze uitoefenen (klasse I ~ 15-20 mmHg, Klasse II ~ 20-30 mmHg, Klasse III ~ 30-40 mmHg, Klasse IV >40 mmHg). Bandages en pneumatische compressie-apparaten bieden aanvullende opties, afhankelijk van de klinische situatie. De juiste keuze hangt af van de diagnose, de gezondheid van de slagaders en de comfortbehoefte; daarom is professioneel advies bij de selectie en maatvoering aan te raden.

Contra-indicaties omvatten arteriële aandoeningen met verminderde bloeddoorstroming, ernstige huidinfecties of ontstekingen, en bepaalde hart- of nierproblemen waarbij druk de situatie kan verergeren. Bijwerkingen zijn zeldzaam maar kunnen huidirritatie of ongemak zijn.

Samengevat is beencompressie een veelgebruikte, niet-chirurgische methode om veneuze en lymfatische aandoeningen te ondersteunen, met variabele drukniveaus en toepassingsmogelijkheden afhankelijk van de individuele situatie.