Waterkwaliteitsparameters

Waterkwaliteitsparameters zijn meetwaarden die de toestand van water beschrijven en worden gebruikt om de geschiktheid voor drinkwater, ecologische processen en industrieel gebruik te beoordelen. Ze omvatten fysieke, chemische en microbiologische kenmerken en vormen de basis voor monitoring, risicobeoordeling en waterbeheer.

De belangrijkste categorieën zijn fysisch-chemische parameters zoals temperatuur, pH, geleidbaarheid (EC), turbidity (Troebelheid), kleur en geur; chemische parameters zoals opgeloste stoffen, chemische zuurstofvraag (COD), biologische zuurstofvraag (BOD), totale opgeloste stoffen (TDS) en hardheid; nutriënten zoals nitraat, nitriet, ammonium en fosfaat; en sporen van metalen en pesticiden. Microbiologische parameters, waaronder totalocoliformen en Escherichia coli, geven een indicator voor fecale verontreiniging en de volksgezondheid aan.

Meetmethoden verschillen per parameter. Sommige parameters worden in situ gemeten met draagbare sensoren (pH, temperatuur, EC, DO, turbidity), terwijl andere bemonstering en laboratoriumanalyse vereisen. Eenheden variëren doorgaans van pH (dimensionless) en mg/L voor veel chemische stoffen tot µg/L voor lage concentraties; turbidity wordt vaak uitgedrukt in NTU. Monitoring volgt doorgaans een schema met QA/QC-controles om nauwkeurigheid en representativiteit te waarborgen.

Toepassingen en normen: waterkwaliteitsparameters dienen als basis voor naleving van internationale en nationale normen, zoals WHO-richtlijnen en de EU-drinkwaterrichtlijn, en voor het beoordelen van bronnen, behandelingsprocessen en sanering. Ze komen terug in monitoringprogramma’s voor drinkwater, oppervlaktewater en afvalwater en ondersteunen besluitvorming over beheersmaatregelen.