Voedingsclaims

Voedingsclaims zijn uitspraken over de voedingswaarde of de gezondheidswaarde van voedselproducten die op etiketten, verpakkingen of reclame kunnen voorkomen. Ze worden doorgaans onderverdeeld in twee hoofdgroepen: voedingsclaims en gezondheidsclaims. Voedingsclaims beschrijven het niveau of de inhoud van een voedingsstof of een andere stof in een product (bijvoorbeeld “bron van calcium”, “laag in vet”, “rijk aan vezels”). Gezondheidsclaims hebben betrekking op een relatie tussen een voedingsstof of dieetbestanddeel en de gezondheid; ze kunnen gaan over algemene functionele claims (de voedingsstof draagt bij aan een normale werking van het lichaam), claims over het verminderen van het risico op ziekten, en claims die betrekking hebben op de ontwikkeling of gezondheid van kinderen.

Regelgeving: In de Europese Unie regelt verordening (EG) 1924/2006 de uitingen van voedings- en gezondheidsclaims op voedingsmiddelen. Alleen geautoriseerde claims mogen worden gebruikt. De Europese Autoriteit voorvoedingsmiddelenveiligheid (EFSA) beoordeelt de wetenschappelijke onderbouwing van claims. De Europese Commissie beheert de Unie-lijst met geautoriseerde claims, en nationale autoriteiten handhaven de naleving.

Proces en voorbeelden: Voedingsondernemingen dienen aanvragen in bij EFSA voor nieuwe of gewijzigde claims. Bij een positieve opinie van EFSA en goedkeuring door de Commissie wordt de claim opgenomen in de Unie-lijst en mag deze conform de vastgestelde formulering en productcategorieën worden gebruikt. Voorbeelden zijn “vitamine C draagt bij aan een normaal functioneren van het immuunsysteem” (gezondheidsclaim) en “laag in suiker” (voedingsclaim) zodra deze geautoriseerd is.

Beperkingen: Ongeautoriseerde of misleidende claims zijn verboden en claims moeten duidelijk, nauwkeurig en onderbouwd zijn.