Voederkwaliteit

Voederkwaliteit is de mate waarin veevoeders adequaat voldoen aan de voedings- en veiligheidseisen die gelden voor dierlijke producten en de veehouderij. Het omvat de voedingswaarde, de veiligheid en de bruikbaarheid van het voer, evenals stabiliteit tijdens opslag en verwerking en de voorspelbaarheid van de beschikbaarheid van nutriënten door het productie- en ketenproces.

Belangrijke aspecten zijn de voedingswaarde (energie, eiwit en aminozuren, vezel, mineralen en vitaminen), het gehalte aan vocht en droge stof, en de aanwezigheid van antinutriënten of schadelijke stoffen zoals mycotoxines, pesticide-restanten en verontreinigingen. Ook palatabiliteit, verteerbaarheidscoëfficiënten en stabiliteit van vitaminen spelen een rol.

Beoordeling gebeurt via laboratoriumanalyses en kwaliteitsmetingen; veelgebruikte methoden omvatten proximale analyse, Kjeldahl of Dumas voor eiwit, stof- en energiebalans, as- en mineralenanalyses en NIR-spectroscopie voor snelle screening. Voor veiligheid zijn tests op mycotoxines, Salmonella en mogelijk pesticiden gebruikelijk. Kwaliteitsbeheer, traceerbaarheid en naleving van regelgeving (bijv. Europese regels voor diervoeder en voedselveiligheid) zijn essentieel, vaak ondersteund door HACCP en certificeringen.

Productie en opslag: de kwaliteit wordt beïnvloed door verwerking zoals malen, pelleteren of extruderen, en door opslagomstandigheden zoals vocht, temperatuur en blootstelling aan schimmels. Een juiste droogte, gesloten opslag en bewaking van temperatuur helpen kwaliteitsverlies en bederf voorkomen.

Impact en uitdagingen: hoge voederkwaliteit draagt bij aan betere voeromzet, gezondheid en productveiligheid van dieren en uiteindelijk aan de veiligheid van dierlijke producten. Uitdagingen zijn variabele grondstoffen, klimaatimpact en de behoefte aan duurzamere productie en strengere regelgeving.