Pseudonymisering

Pseudonymisering is een dataverwerkingstechniek waarbij directe identificatoren in persoonsgegevens worden vervangen door pseudoniemen, oftewel codes. Hierdoor kan de informatie nog steeds worden gebruikt voor analyse en verwerking, maar kan de persoon achter de gegevens zonder aanvullende informatie niet direct worden geïdentificeerd.

Hoe het werkt wordt meestal bereikt door het opzetten van een mapping tussen de oorspronkelijke identificatoren en de pseudoniemen. Die mapping wordt apart gehouden en streng beveiligd beheerd, vaak in een gescheiden database met beperkte toegang en extra encryptie. De verwerkende organisatie kan de data manipuleren zonder de directe identiteiten te kennen; in sommige gevallen is de pseudoniemisering omkeerbaar, in andere gevallen is de koppeling permanent of moeilijk terug te brengen.

Regelgeving en definities: in de Europese AVG wordt pseudonymisering gedefinieerd als het verwerken van persoonsgegevens op een zodanige manier dat de persoonsgegevens niet langer kunnen worden herleid tot een specifieke betrokken persoon zonder aanvullende informatie, die apart wordt bewaard en enigszins technisch en organisatorisch beveiligd. Pseudonimisering verlaagt het risico, maar de data blijven nog steeds persoonsgegevens en kunnen her-ID worden als de koppeling bekend raakt, waardoor de verwerkingsverantwoordelijke nog steeds aan de privacyregels moet voldoen.

Toepassingen en beperkingen: pseudoniemisering is vaak nuttig bij data-analyse, onderzoek en gegevensuitwisseling met minder privacyrisico. Het is geen garantie tegen alle risico’s; bij combinatie met andere datasets kan heridentificatie alsnog mogelijk zijn. Praktische overwegingen omvatten robuuste sleutelbeheer, strikte toegangscontrole, auditlogs, bewaartermijnen en periodieke risico-evaluaties.