heridentificatie

Heridentificatie is het proces waarbij de identiteit van een individu opnieuw kan worden vastgesteld uit gegevens die eerder geanonimiseerd of gepseudonimiseerd waren. Het kan ook slaan op het koppelen van meerdere datasets, waardoor iemand met behulp van aanvullende informatie de persoon achter anonieme gegevens kan achterhalen. Het fenomeen vormt een belangrijke zorg op het gebied van privacy en gegevensbescherming.

In de praktijk ontstaat heridentificatie vooral bij het combineren van gegevens uit verschillende bronnen. Gegevens die ogenschijnlijk niet-identificeerbaar zijn, kunnen door de toevoeging van quasi-identificeerders zoals geboortedatum, postcode of geslacht alsnog herleidbaar worden tot een individu. In wet- en regelgeving, zoals de AVG/GDPR, wordt onderscheid gemaakt tussen geanonimiseerde gegevens (niet meer terug te leiden tot personen) en gepseudonimiseerde gegevens (waarbij identificatie mogelijk blijft onder bepaalde omstandigheden). Re-identificatie ontstaat vooral bij datasets die met elkaar worden gedeeld of publiekelijk beschikbaar worden gesteld.

Risico’s van heridentificatie omvatten privacyinbreuk, discriminatie en reputatieschade, en kunnen het vertrouwen in datadeling ondermijnen. Organisaties kunnen hierdoor aansprakelijk worden en moeten rekening houden met aansprakelijkheid en sancties onder de privacywetgeving.

Bescherming tegen heridentificatie berust op privacy-by-design, data-minimalisatie en strikte toegangscontrole. Technieken om heridentificatie te voorkomen omvatten data-anonimisering via generalisatie en suppressie, het gebruik van differentiële privacy, en cryptografische methoden zoals secure multi-party computation. Pseudonimisering alleen biedt geen volledige bescherming. Veelal voeren organisaties een data-protection impact assessment uit en sluiten zij data-uitwisselingsovereenkomsten die re-identificatie tegenhouden. Zie ook k-anonimiteit, l-diversiteit en differentiële privacy.