Home

discriminatie

Discriminatie is het onrechtmatig onderscheid maken tussen personen of groepen op basis van kenmerken zoals ras, etniciteit, geslacht, leeftijd, religie, handicap, seksuele geaardheid, nationaliteit of sociaal-economische status, waardoor iemand minder kansen, rechten of behandeling krijgt. Het begrip omvat zowel expliciete als subtiele vormen van ongelijke behandeling in verschillende domeinen van de samenleving.

Vormen van discriminatie zijn directe discriminatie, wanneer iemand expliciet minder gunstig wordt behandeld vanwege een kenmerk;

Discriminatie komt voor in diverse contexten, zoals op de werkvloer, in het onderwijs, bij huisvesting, in de

Gevolgen van discriminatie zijn onder meer beperkte kansen, economische achterstand, sociaal isolement en psychologische schade, evenals

indirecte
discriminatie,
wanneer
een
ogenschijnlijk
neutraal
beleid
onbedoeld
nadelig
uitpakt
voor
bepaalde
groepen;
en
ook
intimidatie,
uitsluiting
en
bejegening
vallen
onder
discriminatie.
Discriminatie
kan
plaatsvinden
op
individueel
niveau
maar
ook
door
systemen
en
instituties.
gezondheidszorg
en
bij
publieke
dienstverlening.
Veel
landen
kennen
antidiscriminatiewetten
en
internationale
mensenrechtenverdragen
die
gelijke
behandeling
en
non-discriminatie
verplichten.
Deze
wetten
verbinden
overheden
en
privéorganisaties
aan
normen
voor
gelijke
kansen
en
bieden
hulpmiddelen
om
klachten
te
doen
melden.
maatschappelijke
kosten
zoals
polarisatie
en
minder
sociale
cohesie.
Om
discriminatie
tegen
te
gaan,
worden
maatregelen
genomen
op
drie
niveaus:
preventie
en
bewustwording,
toezicht
en
handhaving
van
wetten,
en
bevordering
van
gelijke
kansen
door
beleid,
training
en
passende
quota
of
positieve
maatregelen
waar
nodig.
Klachtenprocedures
en
rechtsmiddelen
bieden
individuen
mogelijkheden
om
discriminerende
praktijken
aan
te
klagen.