Plantengroei

Plantengroei is het proces waarbij planten in lengte en biomassa toenemen en zich ontwikkelen gedurende hun levensloop. Groei verwijst hoofdzakelijk naar de toename van stofmassa, terwijl ontwikkeling verwijst naar veranderingen in structuur en functies, zoals knopvorming, bloemzetting en rijping. Bij planten vindt de groei vooral plaats door deling en celvastgroei in meristemene cellen aan lange as en wortelpunt, en kan secundaire groei optreden bij houtige planten.

Het vermogen om te groeien wordt bepaald door een combinatie van genetische factoren en milieufactoren. Belangrijke biologische processen zijn fotosynthese (de synthese van suikers uit licht, water en CO2), ademhaling en transport van water en voedingsstoffen door xyleem en floëem. Groeivoorspelers zijn plantengroeihormonen zoals auxines, cytokininen, gibberellines, abscisinezuur en ethyleen, die de celgroei, verdeling en het verloop van ontwikkeling sturen. Omgeving speelt een cruciale rol: voldoende licht, temperatureis, watervoorziening en beschikbaarheid van mineralen verhogen groeisnelheid, terwijl stressedomstandigheden zoals droogte, overbemesting, of zoutstress de groei beperken.

Tijdens de levenscyclus doorlopen planten fasen zoals kieming, vegetatieve groei en reproductieve groei. Groeipercentages worden gemeten aan de hand van drooggewicht, relatieve groeisnelheid, bladerenoppervlak en totale plantmassa. In de landbouw en tuinbouw wordt plantengroei geoptimaliseerd via klimaatregeling, bemesting, irrigatie en selectieve veredeling, met als doel gezonde groei en maximale productiviteit onder gestelde omstandigheden. Plantengroei blijft een dynamisch samenspel tussen genen en omgeving.