Ontstekingsvertraging

Ontstekingsvertraging verwijst naar een vertraagde of onvoldoende ontstekingsreactie bij weefletsel of infectie. Bij een normale ontstekingsreactie treden kenmerken als roodheid, warmte, zwelling en pijn meestal snel op, gevolgd door aantrekking van witte bloedcellen en initiatie van genezing. Bij ontstekingsvertraging komt deze cascade later op gang of blijft de reactie beperkt.

Oorzaken van ontstekingsvertraging zijn onder meer veroudering (immuunsysteem) en malnutritie, diabetes mellitus en slechte glycemische controle, gebruik van immunosuppressiva zoals corticosteroïden of chemotherapie, en lokale factoren zoals verminderde weefselperfusion of ischemie. Daarnaast kunnen medicijnen zoals NSAID’s de inflammatoire signaalweg remmen, waardoor symptomen minder uitgesproken zijn.

De klinische impact kan aanzienlijk zijn: infecties kunnen minder snel worden herkend en wonden kunnen langzamer genezen. Bij ouderen of mensen met comorbiditeiten kunnen infecties atypisch presenteren, waardoor tijdige diagnose moeilijker wordt. Een mislukte of vertraagde ontstekingsreactie kan leiden tot voortduring van ziekte, verspreiding van infectie of complicaties.

Diagnose en evaluatie vereisen zorgvuldige klinische beoordeling, aangevuld met laboratoriumonderzoek en beeldvorming indien nodig. Bij ontstekingsvertraging kunnen markeringsniveaus zoals CRP of procalcitonine minder uitgesproken zijn dan verwacht, wat de interpretatie bemoeilijkt. Het identificeren van onderliggende oorzaken is cruciaal.

Behandeling richt zich op het herstellen van de oorzaak en het optimaliseren van factoren zoals voeding, glycemische controle en algemene gezondheid. Indien mogelijk kan aanpassing van immunosuppressieve medicatie overwogen worden, samen metadequate lokale wondzorg en vroege detectie van complicaties. Preventie omvat goede voeding, management van onderliggende aandoeningen en tijdige monitoring bij risicogroepen.