Home

Ontstekingsmarkers

Ontstekingsmarkers zijn stoffen in het lichaam die in hogere concentraties voorkomen bij ontsteking of infectie. Ze worden in bloedmetingen gebruikt om ontstekingsactiviteit te beoordelen, te helpen bij de diagnose en te volgen hoe een ziekte evolueert. Veel markers behoren tot de groep van acute-fase reactanten, eiwitten die door de lever worden geproduceerd als reactie op ontsteking.

De meest bekende voorbeelden zijn C-reactief proteïne (CRP) en de bezinkingssnelheid van erytrocyten (BSE of ESR).

Interpretatie is altijd in samenhang met klinische bevindingen en andere onderzoeken. Verhoogde niveaus zijn niet specifiek

CRP
reageert
snel
op
ontsteking
en
kan
stijgen
binnen
enkele
uren;
ESR
stijgt
meestal
langzamer
en
kan
door
verschillende
factoren
worden
beïnvloed.
Andere
markers
zijn
ferritine,
fibrinogeen,
procalcitonine,
en
interleukin-6.
Hoge
gevoeligheid
CRP
(hs-CRP)
wordt
ook
gebruikt,
vooral
bij
het
inschatten
van
cardiovasculair
risico.
Leukocytose
(een
verhoogd
aantal
witte
bloedcellen)
kan
optreden
bij
infectie
of
ontsteking.
voor
één
aandoening
en
kunnen
voorkomen
bij
veel
aandoeningen,
zoals
infecties,
auto-immuunziekten,
kanker,
obesitas
of
rookgedrag.
Sommige
markers
kunnen
nuttig
zijn
om
verloop
en
behandeling
te
volgen,
bijvoorbeeld
of
een
respons
op
therapie
wordt
bereikt
of
sepsis
wordt
uitgesloten,
maar
besluiten
over
diagnose
en
behandeling
blijven
klinisch
oordeel
en
aanvullende
tests.