Niethernieuwbare

Niethernieuwbare bronnen zijn hulpbronnen die in menselijke tijdschalen niet of nauwelijks kunnen worden aangevuld. Ze bestaan in eindige voorraden en worden geconsumeerd sneller dan ze zichzelf kunnen herstellen, waardoor het beschikbare volumeniveau op de lange termijn afneemt. In de energiesector verwijst de term vooral naar bronnen die bij verbruik milieu- of klimaatimpact kunnen hebben en die niet op voldoende snelle wijze worden vervangen.

Voorbeelden van niet-hernieuwbare bronnen zijn fossiele brandstoffen zoals aardolie, aardgas en steenkool, evenals kernbrandstoffen zoals uranium. Daarnaast bestaan er niet-hernieuwbare materialen, zoals metalen en mineralen (bijvoorbeeld koper, ijzer, zink, nikkel) en zeldzame aardmetalen, die in sterke mate schaarser kunnen worden en weinig natuurlijke vervangers hebben. Deze bronnen vormen de basis van veel industriële processen en komen zowel in energievoorziening, transport als productie van consumentengoederen voor.

De afhankelijkheid van niet-hernieuwbare bronnen creëert verschillende uitdagingen. Economisch gezien kunnen schommelingen in prijs en beschikbaarheid optreden door winning, politiek beleid en wereldwijde vraag. Milieu- en klimaatimpact, waaronder uitstoot en ecologische verstoring, spelen eveneens een cruciale rol. Beleidsmakers richten zich daarom op energietransitie, energiebesparing, recycling en een circulaire economie om afhankelijkheid van niet-hernieuwbare bronnen te verminderen en de overgang naar hernieuwbare alternatieven te versnellen.