Natuurgetrouwheid

Natuurgetrouwheid is de eigenschap of het streven om de natuur zo getrouw mogelijk weer te geven. Het gaat om een zo nauwkeurige weergave van vormen, kleuren, texturen en verhoudingen dat wat te zien is overeenkomt met wat in werkelijkheid voorkomt, of wat waargenomen wordt bij observatie.

In de beeldende kunst verwijst natuurgetrouwheid naar een nauwkeurige weergave van natuurlijke vormen, licht en materiaal. Dit betekent doorgaans dat kunstenaars waarnemingen zo letterlijk mogelijk omzetten in beeld, met aandacht voor details zoals schaduwwerk, textuur en kleur. In de Nederlandse schilderkunst van de zeventiende eeuw speelde natuurgetrouwheid een belangrijke rol en droeg het bij aan de geloofwaardigheid van stads- en landschapsvoorstellingen en stillevens.

In fotografie, film en digitale beeldvorming is natuurgetrouwheid nauw verbonden met kleurgetrouwheid en beeldkwaliteit. Color management, calibratie van beeldschermen en camera-instellingen streven ernaar dat gedigitaliseerde beelden de oorspronkelijke scène zo getrouw mogelijk weergeven. Dit is cruciaal in documentaire en wetenschappelijke toepassingen, waar afwezigheid van vervorming de betrouwbaarheid vergroot.

In wetenschappelijke illustratie en educatieve media is natuurgetrouwheid essentieel voor identificatie en vergelijking. Anatomische tekeningen, botanische platen en zoologische illustraties moeten representatief zijn voor echte organismen, zodat waarnemers consistente referenties hebben.

Natuurgetrouwheid is niet altijd de enige doelstelling; soms wordt juist stylisering of interpretatieve verwerking gepretendeerd voor compositie, emotie of boodschap. Desalniettemin blijft het een kernbegrip in disciplines waar geloofwaardige representatie van de natuurlijke wereld van groot belang is.