Interlockingsregels

Interlockingsregels definiëren de veiligheidsnormen en procedurele eisen voor interlocking-systemen in het spoorwegverkeer. Een interlocking is een beveiligingssysteem dat routes bepaalt en afbakent om te voorkomen dat treinbewegingen elkaar kruisen of botsen. De regels beschrijven de noodzakelijke volgorde van handelingen, de toestand van signalen en wissels, en de vereiste redundantie en het fail-safe gedrag van de installatie.

In de praktijk werken interlockingsregels door middel van route-instelling en koppeling van signaalbeelden aan de positie van wissels en de aanwezigheid van treinen. Een route kan pas worden vrijgegeven als deze duidelijk is vrijgegeven, de wissels correct zijn ingesteld en geen tegenliggende, conflicterende route bestaat. Alleen dan mag een stop- of treinlichtsysteem een route tonen die toestemming geeft om verder te rijden. Bij storingen schakelt het systeem automatisch naar een veilige toestand, zodat geen onveilige bewegingen plaatsvinden.

Er bestaan verschillende typen interlockings, van mechanische tot elektrische en elektronische interlockings. Traditionele mechanische systemen gebruiken fysiek vergrendelde wissels; moderne systemen zijn elektronisch of computergebaseerd en kunnen op afstand worden bediend en bewaakt. Centrale of regionale verkeersleidingscentra beheren vaak meerdere interlockings en integreren deze met verkeersleiding, detectie- en ritplanningssystemen.

Standaarden en veiligheidseisen spelen een cruciale rol. In de railindustrie gelden RAMS-gerelateerde normen zoals EN 50126, EN 50128 en EN 50129 die respectievelijk betrekking hebben op reliability, availability, maintainability and safety, software en systemen. Interlockingsregels dragen bij aan een hoger veiligheidsniveau, verbeteren de punctualiteit en verminderen menselijk falen bij het begeleiden van treinbewegingen.