Identiteitsbevestiging

Identiteitsbevestiging is het proces waarbij wordt vastgesteld dat iemand werkelijk is wie hij of zij beweert te zijn. Het wordt toegepast bij het openen van een rekening, het verrichten van een digitale transactie, het aangaan van een contract of het verkrijgen van toegang tot overheidsdiensten. In het Nederlands wordt onderscheid gemaakt tussen het tonen van een identiteitsdocument (identiteitsbewijs), het controleren van gegevens en het daadwerkelijk bevestigen van iemands identiteit. Identiteitsbevestiging omvat verificatie aan de hand van documenten, aangestelde gegevens of biometrische en andere referenties.

Veel gebruikte methoden zijn documentgebaseerde verificatie (bijvoorbeeld een paspoort of identiteitskaart), biometrische verificatie (zoals gezichtsherkenning of vingerafdruk), kennisgebaseerde verificatie (vragen over persoonlijke gegevens) en apparaat- of token-gebaseerde bevestiging via mobiele apps. In digitale omgevingen bestaan identiteitsdiensten die onder eIDAS vallen in de Europese Unie, met verschillende niveaus van zekerheid (laag, substantiëel, hoog) om aan te geven hoe zeker de identiteit is vastgesteld.

Toepassingsgebieden zijn onder meer overheidsdiensten, bank- en financiële dienstverlening, telecommunicatie, gezondheidszorg en online winkel- en platformdiensten. Voorbeelden zijn elektronische identiteiten zoals nationale ID-systemen en digitale diensten die grensoverschrijdende transacties mogelijk maken. De vereisten voor identiteitsbevestiging variëren afhankelijk van de gevoeligheid van de handeling en de geldende regelgeving.

Privacy en beveiliging spelen een cruciale rol: identiteitsbevestiging vereist naleving van privacywetgeving zoals GDPR, minimale gegevensverwerking en duidelijke toestemming, evenals beveiligde opslag en anonimisering waar mogelijk. Onjuist of onbeperkt gebruik van identiteitsgegevens kan leiden tot identiteitsdiefstal en privacyinbreuken.

Uitdagingen zijn onder meer toegankelijkheid voor iedereen, voorkomen van fraude en misbruik, en een evenwicht tussen gebruiksgemak en veiligheid. Een privacy-by-design en risk-based benadering wordt aanbevolen, evenals aandacht voor cross-border erkenning tussen systemen.