vingerafdruk

Een vingerafdruk is het patroon van lijnen op de vingertoppen. Deze lijnen ontstaan tijdens de embryonale ontwikkeling en blijven meestal gedurende het hele leven aanwezig. Het patroon is uniek voor elke persoon en blijft ook bij identieke tweelingen verschillend. Daardoor worden vingerafdrukken veel gebruikt voor identificatie, zowel in forensische context als in beveiliging en consumententoepassingen zoals smartphones.

De vorm van een vingerafdruk wordt bepaald door genetische en omgevingsfactoren die tijdens de ontwikkeling samenkomen. Binnen het patroon spelen minutiae een cruciale rol: uiteinden van lijnen en vertakkingen leveren de belangrijkste onderscheidende kenmerken. Littekens of huidziekten kunnen het uiterlijk tijdelijk of permanent wijzigen, maar de basisstructuur blijft meestal stabiel.

De drie hoofdpatronen zijn arch, lus en spiraal (whorl). Archpatronen vormen een opwaartslopende boog; luspatronen draaien als een lus; spiraalpatronen hebben een meer ronde vorm met meerdere ringen. Naast het globale patroon zijn minutiae doorslaggevend voor identificatie.

Verzameling en analyse: vingerafdrukken worden vastgelegd met inkt en papier of met een live scan. Latente afdrukken die op oppervlakken achterblijven, vereisen detectie en vergelijking met een referentiepatroon. Moderne systemen voor automatische fingerprint identification (AFIS) vergelijken afdrukken op basis van zowel het algemene patroon als minutiae. Hoewel vingerafdrukken betrouwbare identificatiemiddelen zijn, hangen hun kwaliteit en het risico op misbruik af van de omstandigheden en het toezicht op het gebruik.