IDsystemen

IDsystemen, of identiteitsystemen, zijn informatiesystemen die identiteit en bijbehorende attributen van personen beheren, en diensten leveren die op identiteit zijn gebaseerd. Ze ondersteunen verificatie van identiteit en controle op toegang tot digitale en fysieke bronnen, en dragen bij aan vertrouwen in transacties en dienstverlening. Belangrijke onderscheidingen zijn identiteitsgegevens (zoals naam, geboortedatum), middelen van authenticatie (inloggegevens, tokens, biometrie) en autorisatie (toegangsniveaus).

Een typisch ID-systeem omvat een gegevensrepository, processen voor identificatie en verificatie, en mechanismen voor credential management. Authenticatiemethoden kunnen afhankelijk van het risicoprofiel bestaan uit kennis (wachtwoord), bezit (token, smartcard) en biometrie. Bij federatieve systemen worden deelnemers ingeschakeld via identiteitsproviders (IdP) en serviceproviders (SP). In de EU spelen eIDAS en nationale eID-diensten een rol bij grensoverschrijdende identificatie.

Voorbeelden zijn nationale identiteitskaarten, digitale portefeuilles en federatieve omgevingen. Standaarden zoals ISO/IEC 24760, NIST SP 800-63, SAML 2.0 en OpenID Connect, en regelgeving zoals eIDAS bepalen interoperabiliteit en zekerheidsniveaus. In veel systemen bestaan verschillende assurance levels die aangeven hoe streng de verificatie was.

Toepassingen omvatten overheidsdiensten, financiële dienstverlening, gezondheidszorg en telecommunicatie. Cross-border gebruik is mogelijk binnen de Europese Unie via eIDAS, waardoor burgers en bedrijven toegang kunnen krijgen tot diensten in andere lidstaten met één identiteitsbewijs of overeenkomstige certificaten.

Beveiliging en privacy zijn centrale aandachtspunten. Regelgeving zoals de AVG schrijft principes van gegevensbescherming, minimisatie, expliciete toestemming en bewaartermijnen voor ID-data. Uitdagingen omvatten interoperabiliteit, fraude, bescherming van biometrische gegevens en governance van identiteitsdata over meerdere organisaties.