Identificatietests

Identificatietests zijn procedures die bedoeld zijn om de identiteit van een monster, organisme, stof of persoon vast te stellen. Ze vergelijken waargenomen kenmerken met referentiedata of normen en kunnen kwalitatief (ja/nee) of kwantitatief (concentratie, samenstelling) zijn.

In de biologie en geneeskunde worden identificaties veelal uitgevoerd met genetische markers en morfologische of immunologische kenmerken. Voorbeelden zijn DNA-gebaseerde assays (PCR, sequencing, DNA-barcode) om soorten of ziekteverwekkers te identificeren, en serologie of proteomische benaderingen die aanvullende informatie leveren.

In forensische wetenschappen en beveiliging komen identificaties voort uit DNA-profielanalyse, vingerafdrukken, handschriftanalyse en biometrische metingen die worden gebruikt voor verificatie of identificatie.

In chemie en materialenwetenschap identificeren spectroscopische en chromatografische methoden (MS, NMR, IR, GC-MS) verbindingen en samenstellingen. In voedselveiligheid en milieucontrole zijn immunoassays en massaspectrometrie veelgebruikte hulpmiddelen.

Proces en validatie: het ontwerpen van identificaties omvat de selectie van kenmerken of markeringen, monstername, uitvoering van de test en interpretatie van resultaten. Validatie vereist controles, kalibratie en statistische prestatiedata zoals gevoeligheid, specificiteit en nauwkeurigheid, ondersteund door normen en accreditatie.

Beperkingen: de kwaliteit van het monster, contaminatie, kruisreactiviteit en ruis in de data kunnen leiden tot foutieve identificaties. Bij menselijke monsters kunnen ethische en wettelijke overwegingen een rol spelen.

Zie ook: DNA-barcode, forensische wetenschap, biometrie, kwaliteitscontrole.