Hoarsheid

Hoarsheid is een verandering van de stem die leidt tot een hees, schor of onduidelijk geluid en soms tot verlies van stemkracht. Het is een symptoom, geen ziekte op zich. Hoarsheid kan plotseling ontstaan (acuut) of langer aanhouden (chronisch). Bij veel mensen verdwijnt de heesheid vanzelf binnen enkele dagen tot weken, maar bij anderen blijft het langer bestaan.

Oorzaken zijn onder meer virale ontstekingen van de strottenhoofdregio na een verkoudheid, overmatig stemgebruik of fout stemgedrag, roken en blootstelling aan irriterende stoffen, allergieën en reflux. Minder vaak spelen aandoeningen van de stemplooien een rol, zoals knobbels of poliepen, en zeldzame zenuwaandoeningen of strottenkanker. Ouderen en mensen met een beroep waarbij veel gesproken wordt (leraren, zangers) lopen een groter risico op chronische hoarsheid.

Diagnose gebeurt op basis van vraaggesprek en lichamelijk onderzoek. Een arts kan de stemplooien inspecteren met laryngoscopie of videolaryngoscopie; stroboscopie kan de beweging van de stemplooien beoordelen. Soms zijn aanvullende onderzoeken nodig, zoals slikonderzoek of beeldvorming, om een oorzaak uit te sluiten.

Behandeling is afhankelijk van de oorzaak. Vaak is stemrust en voldoende vochtinname voldoende. Vermijden van irriterende stoffen, behandeling van reflux of allergieën, en stoppen met roken zijn belangrijk. Bij structurele afwijkingen zoals knobbels of poliepen kan stemtherapie (logopedie) en soms chirurgie noodzakelijk zijn. Infecties worden alleen behandeld met antibiotica als er een bacteriële oorzaak is.

Wanneer hoarsheid langer dan drie weken aanhoudt, gepaard gaat met pijn bij slikken, gewichtsverlies, of een verdikte keel, moet een arts worden geraadpleegd.