Geschiktheid

Geschiktheid is een begrip in het Nederlands dat verwijst naar de mate waarin iemand of iets geschikt is voor een specifieke taak, rol of situatie. Het omvat kenmerken zoals vaardigheden, kennis, ervaring, fysieke of mentale gesteldheid en andere omstandigheden die bepalen of de betrokkene adequaat kan handelen of reageren.

Etymologie: het woord is afgeleid van geschik(t) 'fit' of 'appropriate' en het achtervoegsel -heid dat een abstracte eigenschap aanduidt.

Toepassingsgebieden: In arbeidsmarkten en selectie gaat het om de vraag of een kandidaat voldoet aan de eisen van een functie. Geschiktheid wordt vastgesteld aan de hand van criteria, tests, interviews en referenties. In juridische en regelgevende contexten kan geschiktheid betrekking hebben op rijvermogen, beroepsgroepen of medische keuringen; in dit verband spreekt men ook wel van medische of beroepsmatige geschiktheid. In onderwijs en toelating kan geschiktheid bepalen of iemand kan deelnemen aan een programma of opleiding. In sport en andere competities kan geschiktheid verwijzen naar de vereiste fysieke en technische voorwaarden voor deelname.

Beoordelingsprocessen en validiteit: Het vaststellen van geschiktheid gebeurt op basis van objectieve criteria en geteste competenties. Belangrijke elementen zijn betrouwbaarheid en validiteit van de gebruikte instrumenten, de rol van beoordelaars en de mogelijkheid van redelijke aanpassingen bij mensen met een beperking. Transparantie en eerlijkheid zijn essentiële aandachtspunten, evenals de bescherming tegen discriminatie.

Zie ook: bekwaamheid, competentie, toelatingscriteria, medische geschiktheid, rijgeschiktheid.