Fosforgehalte

Fosforgehalte verwijst naar de hoeveelheid fosfor aanwezig in een stof of medium. Fosfor kan voorkomen als verschillende verbindingen, maar in analyses wordt vaak gesproken van fosfaat (PO4^3−) of van P, en in fabrikanten- en milieudoelstellingen wordt soms P2O5-equivalent gebruikt. De meeteenheden variëren met de matrix: mg/kg voor vaste stoffen zoals bodem en voedingsmiddelen, en mg/L (of µg/L) voor water.

In watermonsters wordt meestal het totale fosforgehalte (TP) gemeten of specifiek orthofosfaat (PO4-P). Voor TP wordt vaak een chemische digestie toegepast om alle fosforverbindingen om te zetten in orthofosfaat, gevolgd door een kleurimetrische meting met molybdaat-blauw. Uitdrukkingen zoals mg/L P of mg/L PO4-P geven de concentratie weer; er zijn ook standaardmethoden met ICP-OES of ICP-MS voor hogere aantallen analyses.

In bodem en meststoffen geeft men meestal beschikbare fosfor aan, bijvoorbeeld Olsen-P of Bray-P, uitgedrukt in mg/kg bodem. Deze waarden helpen bij het beheren van bemesting en voorkomen van uitspoeling. De interpretatie hangt af van de bodemsoort, pH en teeltgewassen; regelgevende normen voor waterkwaliteit en landbouwpraktijken variëren per land en regio.

Fosforgehalte is dus zowel een chemische eigenschap als een milieu- en voedingsgerelateerde parameter. Een te hoge fosforconcentratie kan leiden tot eutrofiëring en schadelijke algenbloei, terwijl voldoende beschikbaar fosfor essentieel is voor plantengroei. In voedingsmiddelen kan fosfaatcontent ook nutritioneel worden gerapporteerd.