Fibrinekorsten

Fibrinekorsten, ook wel fibrinekrusten genoemd, zijn crustachtige afzettingen die bestaan uit een fibrine-rijke exsudaat, vaak vergezeld van leukocyten en necrotisch weefsel. Ze ontstaan op beschadigde oppervlakken zoals huid, slijmvliezen of wonden tijdens inflammatoire processen en kunnen aan het onderliggende weefsel hechten.

Oorsprong envorming: Bij ontsteking wordt de vaatwand permeabeler en lekt plasma-eiwitten uit naar de beschadigde plek. Fibrinogeen wordt door het enzym thrombine omgezet in onoplosbaar fibrine, dat een netwerk vormt. Dit fibrinnetwerk kan uitdrogen tot een korstachtige laag die het oppervlak bedekt. De korst kan oppervlakkig losliggen of stevig aan het epitheel vastzitten, afhankelijk van de locatie en de mate van ontsteking.

Voorkomende locaties en verschijningsvormen: Fibrinekorsten komen voor op huidulcera en brandwonden, maar ook op mucosale oppervlakken zoals de mond, neus en vaginale mucosa bij ontstekings- of infectieuze processen. In sommige infecties kunnen fibrine-rijke pseudomembranen ontstaan, bijvoorbeeld bij difterie of andere ernstige mucosale aandoeningen.

Klinische betekenis en behandeling: Het voorkomen van fibrinekorsten duidt op actieve exsudatie en ontsteking. Ze kunnen genezing belemmeren als ze lang aanwezig blijven of vreemd weefsel bevatten. Verwijdering kan pijnlijk zijn en tot bloeding leiden; behandeling richt zich doorgaans op het behandelen van de onderliggende oorzaak en het verzorgen van de wond of mucosa op een milde, vochtige manier. Bij mucosale korsten kan mond- of neusspoeling helpen, en bij infectieuze aandoeningen geschikte anti-infectieve behandeling worden toegepast.

Zie ook: fibrine, exsudaat, pseudomembraan.