Fasenonderbrekingen

Fasenonderbrekingen verwijzen naar het optreden van één of meer ontbrekende fasen in een drie-fasig elektriciteitsnetwerk. Bij een faseonderbreking daalt de spanning op de getroffen fasen sterk of verdwijnt volledig, wat leidt tot aanzienlijke spanningsonevenwichtigheden tussen de fasen. Dit kan de werking van elektrische verbruikers beïnvloeden en de kwaliteit van de elektriciteit verminderen.

Oorzaken van fasenonderbrekingen zijn onder meer kortsluiting of isolatiefouten in kabels en apparatuur, loszittende verbindingen, onderhoudswerk of wisselingen in schakelaars en beveiligingsapparatuur. Beschermingssystemen zoals relais en stroomonderbrekingen kunnen een faseonderbreking detecteren en het onderdeel of de gehele installatie afschakelen om verdere schade te voorkomen.

De gevolgen voor systemen variëren per situatie. Drie-fase motoren en transportsystemen kunnen ernstig onbalans ervaren, wat leidt tot overmatige warmte, verminderde prestaties, hoger elektriciteitsverbruik en mogelijk vroegtijdig slijtage. Voor sommige voedingen kan een faseonderbreking leiden tot spanningsdips, harmonische vervorming en instabiliteit in het netwerk. In netwerken kan het falen van één fase ook de netstabiliteit beïnvloeden en de beveiligingslogistiek compliceren.

Detectie en mitigatie omvatten periodieke fasebewaking en het gebruik van fasenfoutenrelais, spanning- en stroommetingen, en systemen voor snelle onderbrekingsherstel. Preventieve maatregelen bestaan uit goede verbindingen, redundante voeding, en toepassing van motorbesturingen en controles die gevoelig reageren op ontbrekende fasen. Veiligheids- en kwaliteitsnormen richten zich op betrouwbare detectie, veilige schakeling en beperking van schade.