Diarree

Diarree is een aandoening waarbij iemand vaker dan normaal en doorgaans waterige ontlasting heeft. Medisch gesproken spreekt men van diarree bij drie of meer losse stoelgangen binnen 24 uur. Diarree kan acuut zijn (kortdurend) of chronisch (langer dan vier weken).

Oorzaken omvatten infecties (virale, bacteriële of parasitaire), medicatie (bijwerkingen van laxerende middelen of antibiotica), voedselintoleranties, inflammatoire darmaandoeningen, malabsorptie en reizigersdiarree. In ernstige gevallen kan diarree leiden tot uitdroging. Kinderen, ouderen en mensen met chronische ziektes lopen extra risico.

Symptomen zijn buikpijn, krampen, misselijkheid en soms braken. Bij ernstige diarree kan uitdroging optreden, wat leidt tot dorst, weinig urineren en droge huid. Bloed in de ontlasting of koorts vereist medische evaluatie.

Diagnose gebeurt op basis van historia en lichamelijk onderzoek. Tests zijn aangewezen bij aanhoudende diarree, ernstige symptomen, koorts met alarmerende tekenen of bloed in ontlasting, en bij reizigers. Mogelijke onderzoeken omvatten ontlastingonderzoek en elektrolytenmetingen.

Behandeling richt zich op het herstellen van vocht- en zouthbalans met orale rehydratieoplossingen; meestal wordt de voeding voortgezet. Voor kinderen is zinksuppletie aanbevolen. BRAT-die is minder gangbaar; normaal eten wordt aangemoedigd. Antibiotica worden alleen gebruikt bij specifieke infecties; antidiarree-medicijnen zoals loperamide zijn meestal niet geschikt voor kinderen en bij bloederige diarree vermeden.

Preventie draait om goede handhygiëne, veilige drinkwater en voedselhygiëne, en vaccinatie tegen rotavirus. Goede sanitaire voorzieningen en hygiëne zijn cruciaal in gemeenschappen met hoog besmettingsrisico.

De meeste diarree geneest binnen enkele dagen zonder complicaties. Chronische diarree vereist verdere medische evaluatie.