CIELABkleurdysteem

Het CIELAB-kleursysteem, vaak afgekort als CIELAB, is een kleurenruimte die in 1976 door de CIE is vastgesteld en is ontworpen als een relatief perceptueel uniforme, apparaatonafhankelijke representatie van kleur. Het model baseert zich op de historische CIE XYZ-ruimte en geeft elke kleur weer met drie getallen: L*, een*, en b*. L* geeft de helderheid en loopt van 0 (zwart) tot 100 (wit). a* meet de positie langs de groen–rood-as (groen negatief, rood positief) en b* langs de blauw–geel-as (blauw negatief, geel positief). De waarden voor a* en b* liggen doorgaans tussen -128 en +127.

De CIELAB-ruimte is bedoeld om kleuren met elkaar te vergelijken en te evalueren op basis van menselijke perceptie. Omdat het apparaatonafhankelijk is, kan een kleur die op een monitor wordt getoond en gedrukt worden vergeleken in één gemeenschappelijke referentie. Delta E*ab is een maat voor het verschil tussen twee kleuren in dit model; kleinere waarden betekenen een kleinere waargenomen afwijking. In praktijk worden ook verbeterde maatstaven gebruikt, zoals CIEDE2000, die rekening houden met perceptuele factoren zoals ruimtelijke nabijheid en chroma.

Omzetting vindt plaats via een referentiewittepunt (bijv. D65) en de XYZ-waarden van de kleur. Formules gebruiken de transformatiefunctie f(t) en resulteren in L*, a*, en b*. De LAB-ruimte is geen apparaat zoals sRGB of CMYK, maar een perceptueel uniforme, wat het populair maakt in beeldbewerking, print, textiel en kwaliteitscontrole.

Belangrijkste beperkingen zijn de beperkte strikte uniformiteit en gevoeligheid voor witpuntkeuze en metamerie. Het blijft echter een fundamenteel gereedschap in kleurbeheer.