Bosopbrengsten

Bosopbrengsten vormen een term uit de bosbouw die verwijst naar de opbrengsten van een bos over een bepaalde periode. De belangrijkste component is de houtopbrengst uit de oogst en de groei van de bestaande stand, oftewel de toename van de biomassa. In de praktijk gaat het om zowel de bruto groei van het bosvolume als de netto opbrengst die beschikbaar komt na oogst. Ook mogelijke niet-houtopbrengsten kunnen in bredere zin onder bosopbrengsten vallen, afhankelijk van de definities die gebruikt worden.

De maten waarin bosopbrengsten worden uitgedrukt, zijn onder meer het solide houtvolume (veelal in kubieke meters, m3, bij standaardmetingen zoals m3 onder de schors), en biomassahoeveelheden (tonnen droge stof). Vaak wordt ook gekeken naar de inkomsten uit exploitatie per hectare per jaar (m3/ha/jaar) en naar koolstofopslag als onderdeel van koolstofboekhouding. De data komen uit bosinventarisaties, groeimodellen en allometrische vergelijkingen, en worden ondersteund door remote sensing-methoden zoals LiDAR en satellietbeelden.

Vactoren die bosopbrengsten bepalen zijn onder meer soortensamenstelling, leeftijd en structuur van de stand, sitekwaliteiten en milieuomstandigheden, klimaat, beheerpraktijken (zoals thinning en korte of lange rotaties), evenals verstoringen zoals stormschade, ziekten en plagen. Deze factoren beïnvloeden zowel groei als oogst en daarmee de economische en ecologische waarde van het bos.

Toepassingen van bosopbrengsten omvatten planning en beheer van bospercelen, rotatie- en oogstschema’s, en nationale en internationale koolstof- en economische ramingen. Het meten en vergelijken van opbrengsten vereist gestandaardiseerde methodes en consistentie tussen regio’s om beleidsvorming en duurzaam bosbeheer te ondersteunen.