schors

Schors is de buitenste beschermlaag van een boom of struik, meestal aangeduid met de term bark. Het vormt een schild tegen fysieke beschadiging, ziekteverwekkers en verdamping en speelt een rol bij ventilatie en transport in de onderliggende weefsels. De schors bestaat uit meerdere delen, waaronder een buitenste, meestal dode cellaag die waterdicht is, en de onderliggende levende weefsels die betrokken zijn bij bescherming en transport.

In veel bomen is de schors opgebouwd uit het periderm, waarin zich een cork-achtig beschermingslaag bevindt, en uit de onderliggende vaten- en bastweefsels zoals de phloem die suikers van de bladeren naar andere delen van de plant vervoeren. De buitenste schors kan lenticellen bevatten, geribte openingen die gasuitwisseling mogelijk maken.

Functies van de schors zijn onder meer bescherming tegen mechanische schade, temperatuurschommelingen en pathogenen, vermindering van waterverlies en opslag van metabolisch nuttige verbindingen. De chemische samenstelling van schors varieert per soort en kan tannines, oliën en andere verdedigingsstoffen bevatten die insecten afweren of schimmels remmen.

Economische en ecologische betekenis: schors speelt een belangrijke rol in verschillende industrieën. Een bekend voorbeeld is de kurkeik, waarvan de schors in regelmatige curen wordt geoogst om kurk te winnen, zonder de boom te doden; kurk wordt gebruikt voor wijnstoppers, isolatie en diverse producten. Daarnaast leveren vele andere boomschors soorten grondstoffen voor tannines, medicijnen en pigmenten. Schorsengebruik en -gezondheid zijn ook aanwijzingen voor de ecologische staat van een bos.