Antislipbehandelingen

Antislipbehandelingen zijn maatregelen die de wrijvingsweerstand van een oppervlak vergroten om uitglijden te voorkomen. Ze worden toegepast op vloeren, treden, loopbruggen en andere oppervlakken in zowel commerciële als industriële omgevingen, vooral waar natte of vloeibare omstandigheden voorkomen, zoals in keukens, sanitaire ruimtes, fabrieken en havens. Het doel is een duurzame toename van grip terwijl de oppervlakte nog steeds praktisch onderhoudbaar blijft.

Er bestaan verschillende benaderingen. Mechanische methoden ruwen het oppervlak op door schuren, korrelstralen of groeven aan te brengen. Chemische methoden verbeteren de grip door oppervlakte-eten of -profileren met zuren of andere chemische middelen. Coatings en toevoegingen omvatten anti-slip verven of epoxy- en polyurethaanlagen waaraan korrels zoals silica of quartz worden toegevoegd, evenals zelfklevende anti-slip tapes en losse korrels die op bestaande vloeren worden aangebracht. Ook micro- of macrotexturen kunnen de grip verbeteren zonder de reinigbaarheid onnodig te beperken.

Toepassingsgebieden variëren van retailruimtes en openbare gebouwen tot industriegebieden en maritieme omgevingen. De keuze voor een behandeling hangt af van factoren zoals het type oppervlak, belasting, chemische bestendigheid, temperatuur, onderhoudsuitgaven en veiligheidsnormen. Grip wordt doorgaans geëvalueerd met gestandaardiseerde tests en tribometermetingen; de resultaten geven een indicatie van slipweerstand bij verschillende omstandigheden.

Onderhoud en levensduur verschillen per soort behandeling. Coatings kunnen slijten en vereisen periodieke herapplication, terwijl mechanische ruwing na verloop van tijd kan afnemen door slijtage. Bij each toepassing moet rekening worden gehouden met compatibiliteit met substrate, schoonmaakregimes en mogelijke toename van trillingen of trillingsniveaus.