Antikorrosie

Antikorrosie is het vakgebied dat zich bezighoudt met het voorkomen of vertragen van corrosie bij metalen en legeringen. Het omvat materiaalselectie, beschermingsmaatregelen aan het oppervlak, ontwerppraktijken en onderhoudsstrategieën die de levensduur van constructies en onderdelen verlengen.

Corrosie is doorgaans een elektrochemisch proces waarbij metaal wordt geoxideerd in aanwezigheid van water en ionen. In een elektrolyt ontstaan een anodische en kathodische gebieden; de lokale corrosiesnelheid wordt beïnvloed door temperatuur, pH, zoutgehalte en mechanische spanningen.

Beschermingsmethoden omvatten passieve coatings zoals verf en poedercoatings; metallische beschermingslagen zoals galvanisatie (toepassing van een zinklaag) en andere beschermende legeringen; en inhibitoren die corrosie in specifieke omgevingen remmen. Cathodische bescherming door toegepaste spanning of sacrificial anodes voorkomt dat het basismetaal oxideert. Passivering, vooral bij roestvast staal, vormt een beschermende oxidelaag. Ontwerpkeuzes zoals waterdichtheid, afwatering en inspectiepunten dragen ook bij aan antikorrosie.

Toepassingen zijn wijdverspreid: infrastructuur (bruggen, waterwegen), pijpleidingen, scheepvaart, offshore platforms, auto- en machinebouw, en gebouwen. Onderhoud, inspectie en testing (bijv. zoutneerslagtesten, elektrochemische impedantiestesten) zijn cruciaal voor levensduur en veiligheid.

Standaarden en normen—zoals ISO 12944 voor corrosiebescherming van staal en diverse ASTM-methoden—behouden consistentie in prestaties en evaluaties. Milieuregels beïnvloeden keuzes, bijvoorbeeld rondom chromaat- en andere giftige additieven.

De ontwikkelingen richten zich op slimme en zelfherstellende coatings, nanocoatings en geïntegreerde sensoren voor real-time monitoring van corrosie. Antikorrosie blijft een essentieel onderdeel van duurzaam ontwerp en onderhoud.