zinklaag

Zinklaag is een dunne beschermende coating van zink die op metalen oppervlakken, vooral staal, wordt aangebracht om corrosie te voorkomen. De bescherming berust op twee mechanismen: zink is actief hoger in de galvanische serie en zal eerder corroderen dan het staal, waardoor beschadigingen aan de coating deels of volledig het onderliggende metaal kunnen beschermen; daarnaast vormt zink in vochtige omgevingen een patina van zinkoxide, zinkhydroxide en zinkcarbonaat die verdere corrosie afremt.

Er zijn verschillende manieren om een zinklaag aan te brengen. Hot-dip galvanizing (hete dompeling van het onderdeel in gesmolten zink) is de meest gangbare methode voor grote onderdelen en constructies. Elektrogalvanisering (elektrolytische depositie) wordt vaak toegepast voor fijnere of kleinere onderdelen. Sherardizing (diffusie van zink in staal bij verhitting) zorgt voor een meer diffusieve, dunne laag, terwijl cold galvanizing verwijst naar zinkrijke verf- of epoxycoatings die op koude manier worden aangebracht. De dikte van de zinklaag ligt meestal in de orde van tientallen micrometers, afhankelijk van de toepassing en gekozen methode.

Zinklagen vinden veel toepassing in de bouw en industrie, waaronder staalconstructies, brugonderdelen, dak- en gevelprofielen, schroeven en bouten, en palen. Voordelen zijn onder andere een lange levensduur, lage onderhoudsbehoefte en goede bescherming in buitenomstandigheden. Nadelen zijn dat beschadigingen aan de coating tot lokale corrosie kunnen leiden als het oppervlak niet tijdig wordt gerepareerd, en in zeer agressieve of chloride-rijke omgevingen kan de coating sneller slijten. Hercoating of hergalvaniseren is mogelijk voor beschadigde onderdelen.

Tijdens productie en toepassing kan de galvanisatie milieueffecten en recyclingvragen oproepen; moderne processen proberen emissies te beperken en reststoffen te hergebruiken.