zittend

Zittend is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord en het tegenwoordig deelwoord van het werkwoord zitten. Het duidt op de toestand of positie van iemand of iets die zich in een zitpositie bevindt, bijvoorbeeld wanneer iemand op een stoel zit of wanneer een voorwerp in een zittende houding ligt. Het kan zowel attributief als predicatief gebruikt worden: “de zittende patiënt” of “de patiënt is zittend in bed”.

Etymologisch is zittend afgeleid van zitten met het suffix -end, waarmee een tegenwoordig deelwoord wordt gevormd. Deze vorm wordt in het Nederlands vaak gebruikt om kenmerken of omstandigheden te beschrijven. Het is gangbaar in zowel formele als informele taal, en kan verwijzen naar mensen, dieren of voorwerpen die een zithouding hebben.

Gebruik en betekenis: in het dagelijks taalgebruik beschrijft zittend meestal een houding of toestand. In medische, ergonomische en arbeidskundige contexten komt het voor in termen zoals “zittende houding” of “zittende arbeid”, waarbij langdurig zitten besproken wordt in relatie tot gezondheid en welzijn. Het woord kan ook figuurlijk worden toegepast om een houding of gang van zaken aan te geven, bijvoorbeeld in zinspelingen over beweging of activiteit.

Voorbeelden: “De zittende reiziger wacht op de trein.” “Langdurig zittend werk kan leiden tot rugklachten.” In sport- en trainingsomlichting kan zittend ook verwijzen naar rustposities of oefeningen die plaatsvinden vanuit een zithouding.