zelfreferentialiteit
Zelfreferentialiteit is het fenomeen waarbij een taaluiting, een tekenstelsel, of een systeem naar zichzelf verwijst of elementen ervan beschrijft op basis van hun eigen kenmerken. Het kan voorkomen in taal, logica, wiskunde, informatica, en in kunst- en literatuurkritiek. In taaluitingen ontstaat zelfreferentie wanneer een zin of tekst zіжlf als onderwerp heeft, bijvoorbeeld door te verwijzen naar zijn eigen inhoud of structuur. Een klassiek voorbeeld is de paradoxale zin “Deze zin bevat geen zelfreferentie.” Het idee van zo’n zin is dat hij zichzelf moet beschrijven, wat tot tegenstrijdigheid leidt.
In de wiskunde en logica speelt zelfreferentie een centrale rol in paradoxen en theorema’s. Gödel maakte gebruik
In informatica bestaan zelfrefererende programma’s, zoals quines, die hun eigen broncode afdrukken zonder externe input. In