werkcapaciteit

Werkcapaciteit is de capaciteit om arbeid te verrichten, rekening houdend met iemands fysieke en mentale mogelijkheden, opleiding, werkervaring en belemmeringen in de arbeidsmarkt. Het concept wordt gebruikt in arbeidsrecht, re-integratie en sociale zekerheidsverlening om vast te stellen wat iemand nog kan werken en onder welke voorwaarden.

In de Nederlandse context wordt werkcapaciteit vooral gehanteerd door UWV en arbodiensten om te bepalen wat iemand kan werken, hoeveel uren en onder welke omstandigheden. Het gaat om zowel tijdelijke als permanente beperkingen en om de combinatie van iemands mogelijkheden met de eisen van het werk en de arbeidsmarkt. Werkcapaciteit is daarmee dynamisch en kan veranderen door genezing, behandeling, training of aanpassingen in de werkomgeving.

De beoordeling gebeurt via medische informatie, functionele capaciteiten en de eisen van het werk. Een veelgebruikte methodiek is de Functionele Mogelijkhedenlijst (FML), die beperkingen en mogelijkheden in kaart brengt per soort activiteit en per arbeidsplaats. In de praktijk kan ook een functionele beoordeling of een arbeidsonderzoek plaatsvinden, soms in samenwerking tussen de arts, de arbodienst en UWV.

Uit de werkcapaciteit vloeien consequenties voort voor rechtspositie en re-integratie. Het bepaalt bijvoorbeeld recht op arbeidsongeschiktheid ofIVA, guides voor re-integratie en mogelijke aanpassingen of scholing in de huidige of een andere functie. Re-integratie is daarbij een gezamenlijke verantwoordelijkheid van werknemer en werkgever, met ondersteuning vanuit de overheid.

Belangrijke context omvat de Arbowet en sociale zekerheidswetten; daarin spelen UWV, arbodiensten en werkgevers een sleutelrol bij het vaststellen en verbeteren van werkcapaciteit.