wereldklimaten

Wereldklimaten verwijzen naar de verschillende klimaatzones die op aarde voorkomen, gekenmerkt door patronen van temperatuur, neerslag en seizoen. In de klimaatkunde is de Köppen-Geiger classificatie het meest gebruikte raamwerk om deze variatie te typeren; er bestaan ook andere systemen.

De vijf hoofdgroepen zijn tropisch, droog, gematigd, koud en polair. Het tropisch klimaat ligt nabij de evenaar en kent het hele jaar door hoge temperaturen met overvloedige neerslag, met varianten zoals tropisch regenwoud, savanne en moesson. Droge klimaten kennen weinig neerslag en omvatten woestijnen en steppegebieden. Gematigde klimaten komen voor in de gematigde breedten en kenmerken milde tot warme zomers en koele tot koude winters; ze omvatten onder andere zeeklimaat en mediterrane klimaten. Koude klimaten hebben lange, koude winters en kortere koele zomers en worden onderverdeeld in continentaal en subarctisch. Polaire klimaten zitten in hoge breedten en langs de polen, met zeer lage temperaturen en doorgaans weinig neerslag.

Regionale variatie ontstaat door hoogte (montane klimaten), nabijheid van oceanen en zeestromen, en de ligging ten opzichte van grote landmassa’s. Bergen creëren lokale microklimaten; kustgebieden hebben vaak milder weer dan het binnenland.

Het begrip wereldklimaten is van belang voor ecologie, landbouw, waterbeheer en stedenbouw. Klimaatverandering verschuift veel zones naar hogere breedten en naar hogere bergen, en verergerd extreme weersomstandigheden en veranderende neerslagpatronen.