wegdekstructuur

Wegdekstructuur is de gelaagde opbouw van een verhard wegdek. Het doel van deze structuur is om verkeersbelasting veilig en duurzaam te dragen, krachten gelijkmatig naar de ondergrond te verdelen en water af te voeren zodat de weg geen schade oploopt. De opbouw bestaat meestal uit een combinatie van bovengrondse en onderliggende lagen die met elkaar samenwerken.

De belangrijkste lagen zijn de oppervlakte laag, de binderlaag, de onderlaag en de ondergrond. De oppervlakte laag vormt de zichtbare, bovenste aanvaarlaag van het wegdek en bestaat vaak uit asfaltbeton of beton (betonwegdek), soms ook klinkers. De binderlaag dient als tussenniveau tussen oppervlakte laag en onderlaag en zorgt voor extra dragend vermogen en samenhang. De onderlaag geeft verdere ondersteuning en verdeelt de belasting over de ondergrond; deze laag is meestal granulair of cementgebonden. De onderfundering (subbase) en de ondergrond (ondergrond of subgrade) vormen de onderste basis: de onderfundering biedt stabiliteit en drainage, terwijl de ondergrond de natuurlijke bodem weerspiegelt en als dragende basis fungeert.

Materialen variëren per toepassing, klimaatomgeving en bodemsamenstelling. Veel voorkomende combinaties zijn asfaltbeton als oppervlakte laag met een asfalt- of cementgebonden bindlaag, en granulair materiaal als onderlaag en onderfundering. In sommige wegen kan ook een betonlaag als oppervlak worden toegepast. De exacte dikten en samenstelling worden bepaald door verkeersintensiteit, belasting, vochtregime en gewenste duurzaamheid.

In ontwerp en onderhoud spelen drainage, waterafvoer en regelmatige reparatie een cruciale rol om scheurvorming, verzakking en slijtage te voorkomen.