weefselsbeschadiging
Weefselsbeschadiging verwijst naar verlies of aantasting van de structuur en de functie van weefsels als gevolg van een verstoring van cellulaire homeostase door een schadelijke stimulus. Het kan acuut of chronisch optreden en ontstaat vaak door ischemie (zuurstoftekort), toxische invloeden, infectie, trauma of een verkeerd functionerende immuunreactie. De schade kan beperkt blijven tot een klein gebied of leiden tot systemische effecten wanneer organen zijn aangetast.
Typen en kenmerken: weefsels kunnen necrose of apoptose ontwikkelen; de schade kan lokaal blijven of diffuus
Pathofysiologie: veel vormen van weefselschade beginnen met energietekort en verstoring van ionenhomeostase, waardoor membraanintegriteit en celstructuren
Diagnostiek en behandeling: diagnose is gebaseerd op klinisch beeld, aanvullende onderzoeken zoals beeldvorming (MRI, CT), laboratoriumparameters
Prognose en preventie: de uitkomst varieert sterk per weefsel en oorzaak; complicaties kunnen littekenvorming, fibrose, verlies