watervalmethoden

Watervalmethoden is een verzamelnaam voor een lineair, gefaseerd softwareontwikkelingsmodel. Het model kent opeenvolgende fasen zoals vereistenanalyse, systeemontwerp, implementatie, integratie en testen, ingebruikname en onderhoud. Elke fase levert documenten en reviews op en vereist formele goedkeuring voordat de volgende fase begint. De benaming verwijst naar de neerwaartse stroom van werk van de ene naar de volgende fase. Een bekende variant is het V-model, waarbij elke ontwikkelingfase wordt gekoppeld aan een bijbehorende testactiviteit.

Kenmerken van watervalmethoden zijn een duidelijke, vooraf vastgelegde scope, veel aandacht voor documentatie en formele goedkeuringsmomenten, en weinig tot geen terugkoppeling tussen fasen terwijl het project vordert. Dit leidt vaak tot lange doorlooptijden en grote afhankelijkheid van volledige vereisten voordat de ontwerpfase start.

Voordelen zijn onder meer voorspelbaarheid, duidelijke verantwoordelijkheden en traceerbaarheid van vereisten tot oplevering. Waterval is daardoor aantrekkelijk in omgevingen met stabiele eisen en strikte regelgeving of compliance-eisen.

Nadelen omvatten inflexibiliteit bij veranderende eisen, het risico dat fouten of mismatches pas laat in het proces worden ontdekt, en minder geschikt voor projecten met hoge onzekerheid of snelle evolutie van eisen. De aanpak vergt doorgaans veel documentatie en formele wijzigingsprocessen.

Toepassing: watervalmethoden blijven in gebruik in sectoren met hoge eisen aan betrouwbaarheid en compliance, zoals defensie, lucht- en ruimtevaart, financiële dienstverlening en medische apparatuur. In veel gevallen worden traditionele watervalbenaderingen vervangen of aangevuld door hybride modellen die elementen van Agile en prototyping combineren.